Hallo allemaal,
Een paar weken geleden kreeg ik de vraag of ik een album wilde maken. Nu krijg ik die vraag wel wat vaker, maar achter dit verzoek zit wel een heel bijzonder en emotioneel zwaar verhaal. Een hele lieve vriendin van mijn moeder, Anja, ligt op sterven. Ze lijdt al een tijdje aan kanker en de artsen hebben aangegeven dat ze niet meer beter zal worden. Anja is zo ongelooflijk bijzonder, ze staat zo vrolijk, optimistisch en positief in het leven en zo gaat ze ook met haar ziekte en naderend lot om. Hoewel ze heel veel pijn heeft, is ze vol enthousiasme haar uiteinde aan het voorbereiden. En het verzoek aan mij maakt hier onderdeel van uit. Ze heeft de wens om aan haar partner, waarmee ze pas twee jaar samen is, een herinneringsboek te geven. Een boek, waarin al haar lieve vrienden en familie met een foto zijn opgenomen en een tag waarin deze vrienden een herinnering aan haar beschrijven.
Met mijn moeder zijn we dit, in eerste instantie enorme logistieke proces, gestart, door alle mensen die zij graag in dit herinneringsalbum terug wil zien te mailen met het verzoek mij een digitale foto te sturen. Daarna hebben we al deze mensen een brief gestuurd met daarin een lege tag en een gefrankeerde retour envelop met mijn adres erop, met het verzoek aan de mensen op de tag een herinnering te schrijven. De afgelopen weken heb ik van 36 mensen digitale foto's en tags ontvangen. De teksten op die tags ontroerden me vaak tot tranen toe....
Samen met nog oude en recente foto's van Anja zelf ben ik vervolgens aan de slag gegaan. het is een album geworden van 13 x 13 inch, onderverdeeld in 4 separate mini pagina's van elk 6x6 inch, waar elke persoon zijn eigen verhaal doet. Al met al een boek met 40 (!) pagina's, afgewisseld nog met extra pagina's met foto's van Anja.
Gisteren heb ik dit album afgerond en morgen gaan mijn moeder en ik het naar Anja brengen. Dat wordt natuurlijk een emotionele achtbaan, vooral voor haar. Zij zal daarna in alle rust, en uiteraard zonder mijn moeder en mij erbij, dit album aan haar partner overhandigen. Ik ben heel erg blij dat ik dit voor haar heb kunnen doen en ik hoop oprecht dat ze nog een aantal maanden heeft om met haar partner en vrienden door te brengen.
Omdat ik de privacy van Anja en haar vrienden volledig wil respecteren, heb ik op alle foto's de gezichten van de mensen wazig gemaakt. Met deze blogpost wil ik uitsluitend laten zien wat ik heb gemaakt, zonder dat het de mensen waar het over gaat schaadt.
Een paar weken geleden kreeg ik de vraag of ik een album wilde maken. Nu krijg ik die vraag wel wat vaker, maar achter dit verzoek zit wel een heel bijzonder en emotioneel zwaar verhaal. Een hele lieve vriendin van mijn moeder, Anja, ligt op sterven. Ze lijdt al een tijdje aan kanker en de artsen hebben aangegeven dat ze niet meer beter zal worden. Anja is zo ongelooflijk bijzonder, ze staat zo vrolijk, optimistisch en positief in het leven en zo gaat ze ook met haar ziekte en naderend lot om. Hoewel ze heel veel pijn heeft, is ze vol enthousiasme haar uiteinde aan het voorbereiden. En het verzoek aan mij maakt hier onderdeel van uit. Ze heeft de wens om aan haar partner, waarmee ze pas twee jaar samen is, een herinneringsboek te geven. Een boek, waarin al haar lieve vrienden en familie met een foto zijn opgenomen en een tag waarin deze vrienden een herinnering aan haar beschrijven.
Met mijn moeder zijn we dit, in eerste instantie enorme logistieke proces, gestart, door alle mensen die zij graag in dit herinneringsalbum terug wil zien te mailen met het verzoek mij een digitale foto te sturen. Daarna hebben we al deze mensen een brief gestuurd met daarin een lege tag en een gefrankeerde retour envelop met mijn adres erop, met het verzoek aan de mensen op de tag een herinnering te schrijven. De afgelopen weken heb ik van 36 mensen digitale foto's en tags ontvangen. De teksten op die tags ontroerden me vaak tot tranen toe....
Samen met nog oude en recente foto's van Anja zelf ben ik vervolgens aan de slag gegaan. het is een album geworden van 13 x 13 inch, onderverdeeld in 4 separate mini pagina's van elk 6x6 inch, waar elke persoon zijn eigen verhaal doet. Al met al een boek met 40 (!) pagina's, afgewisseld nog met extra pagina's met foto's van Anja.
Gisteren heb ik dit album afgerond en morgen gaan mijn moeder en ik het naar Anja brengen. Dat wordt natuurlijk een emotionele achtbaan, vooral voor haar. Zij zal daarna in alle rust, en uiteraard zonder mijn moeder en mij erbij, dit album aan haar partner overhandigen. Ik ben heel erg blij dat ik dit voor haar heb kunnen doen en ik hoop oprecht dat ze nog een aantal maanden heeft om met haar partner en vrienden door te brengen.
Omdat ik de privacy van Anja en haar vrienden volledig wil respecteren, heb ik op alle foto's de gezichten van de mensen wazig gemaakt. Met deze blogpost wil ik uitsluitend laten zien wat ik heb gemaakt, zonder dat het de mensen waar het over gaat schaadt.
Ik heb overigens het hele album gemaakt met de collectie Generations van Simple Stories. Een prachtige lijn die zich perfect leende voor deze gelegenheid.
Groeten,
Rianne
